Çocukluğumda dediğimde 7 yaşlarındaki Makbule'ye gidiyorum. Bir erik ağacım vardı. Yediğim en lezzetli eriği bana veren, en yakın oyun arkadaşım. Bir de mutfakta annesinin yemeklerine elini muhakkak bulaştıran,lezzetli yemekleri kokusundan tanıyan bir kız çocuğu.

   Kendi oyunlarımı kurmak,ona eşlikçiler bulmak,beraberce kirlenmek,mutlu bir çocuk olmamı destekledi. Doğup büyüdüğüm bu topraklarda kadehler,kahkahası bol uzun masalara kalkardı. Böylelikle uzun masa hayali beni aşçı olup oyunumu devam ettirmeye itti.

   Çeşni ile beraber kendi keyif notalarımı, oyunlarımı, kahkahası ve lezzeti bol kadehlerle Ege'yi dolu dolu hissettiğimiz Cunda'ya taşıdık.     
   Çeşni'nin istediği, bir kenara bırakırken yolu mutluluktan,keyiften geçen birlikteliklerin olacağı adada bir kapınızın olması.